wtorek, 26 stycznia 2021

Kanon Krajoznawczy Polski. Obiekt nr 3: Giżycko - Twierdza Boyen

Giżycko – warownia krzyżacka a później miasto, założone w sercu dawnej Galindii –  staropruskiej krainie jednego z plemion Bałtów, zwanego Galindami. W XIX w. obok miasta wzniesiono twierdzę. O jej powstaniu zdecydował król pruski Fryderyk Wilhelm IV, a twierdza miała wejść w skład planowanej linii umocnień na Wielkich Jeziorach Mazurskich, rozciągającej się pomiędzy Szczytnem a Węgorzewem (ok. 180 km). Budowę rozpoczęto w 1844; Powstająca twierdza została w 1846 ochrzczona nazwiskiem generała Hermanna von Boyen, który był jej pomysłodawcą; w 1855 twierdza była ukończona.

W twierdzy Boyen byłem 2017-06-27. 




Do twierdzy prowadzą 4 bramy, to główna z nich – najsilniej umocniona Brama Giżycka.


Kaponiera Bramy Giżyckiej. 


Brama Giżycka

Brama Giżycka widziana od wnętrza twierdzy. 

Brama Giżycka z poternami (przejściami komunikacyjnymi wewnątrz wału).

Pancerna kopuła stanowiska obserwacyjnego, znajdująca się na koronie wału. W dawnych warunkach bezdrzewnych widok stąd rozciągał się na 15km.

Wnętrze kopuły pancernej stanowiska obserwacyjnego artylerii. 

Amfiteatr, zbudowany w suchej fosie w latach 80-tych XX w. 


Brama Prochowa widziana z wału. 


Mur Carnota.


Fragment murów przy amfiteatrze.


Laboratorium prochowe, z murem oporowym chroniącym w razie wybuchu.


Przejście przy laboratorium prochowym


Laboratorium prochowe. 


Sklepienie w laboratorium prochowym.


Replika dziewiętnastowiecznej armaty oblężniczej w laboratorium prochowym. 



Widok na Bastion Prawo z kojcem artyleryjskim. Nazwy sześciu bastionów twierdzy pochodzą od imion generała von Boyena (Leopold, Ludwik, Herman) i od słów jego dewizy herbowej (Prawo, Światło, Miecz).


Kojec Bastionu Prawo.


Sklepienie wewnątrz kojca.


Wnętrze kojca Bastionu Prawo. 


Mur Carnota w Bastionie Prawo.

Otwór strzelniczy w poternie pod wałem. 

Poterna.

Wnętrze zespołu piekarni – układ amfiladowy 11 pomieszczeń spełniających dawniej funkcje piekarni, masarni, elektrowni, magazynu i pomocniczych koszar.  

Jedna z sal w zespole piekarni.

Sala w zespole piekarni. 

Jeden z trzech dawnych pieców piekarniczych (zachowały się dwa). 

Sala w zespole piekarni.

Zespół piekarni i znajdujący się naprzeciw niego schron koszarowy. 

Zespół piekarni.

Zespół piekarni.

Brama Wodna. Na początku funkcjonowania twierdzy istniał tu kanał wodny, którym z jeziora Niegocin wpływały zaopatrujące twierdzę barki. Po uruchomieniu linii kolejowej (1864) zasypano kanał, a w bramie zbudowano torowisko i traktowano ją odtąd jako zapasową drogę zaopatrzenia. 

Torowisko w Bramie Wodnej.

Przejście przez Bramę Wodną. 

Otwór strzelniczy.

Jedno z wnętrz.

Wnętrze.


Fragment kamiennego muru.

Fragment granitowych schodów.

Schody w jednym z dwukondygnacyjnych budynków.

Mur Carnota.

Otwór strzelniczy.

Jedno z przejść.

Kojec.

Kojec.

Wnętrze kojca.

Kojec.

Wały twierdzy dziś porośnięte są drzewami. 

Fragment muru.

Mur przy Bramie Kętrzyńskiej. 


Przejście przy Bramie Kętrzyńskiej.

Brama Kętrzyńska.

Brama Kętrzyńska.

Koszarowiec, noszący dziś imię Bogusława Domaniewskiego, lokalnego przyrodnika, który stworzył dawniej istniejącą w tym budynku wystawę przyrodniczą; tutaj również organizował spotkania przyrodniczo-krajoznawcze z młodzieżą szkolną. 

Jedno z przejść. 

Jedno z przejść. 

Przejście przez wał. 

Przejście.


Porośnięty drzewami wał w pobliżu Bramy Giżyckiej.

Budynek dawnej wozowni i stajni.

W wozowni mieści się dziś wystawa dawnych pojazdów i uprzęży konnych. Na zdjęciu powóz konny z dawnych Prus Wschodnich. 

Po prawej stronie – stacja gołębi pocztowych. Tutejsze gołębie zapewniały łączność przede wszystkim z Królewcem. 

Mur przy Bramie Giżyckiej.


Przejście przez wał przy Bramie Giżyckiej.